NFC

استاندارد تکنولوژی برای ارتباط بی سیم دامنه بسیار کوتاه که ارتباطات دو طرفه سریع و مطمئن را در میان دستگاههای الکترونیک فراهم می کند . تکنولوژی NFC بطور نمادین از یک تراشه کوچک شکل می گیرد که در یک گوشی یا یک کارت پلاستیکی مانند کارت اعتباری قرار دارد . گوشی یا کارت به سادگی روی دستگاه خواننده یا نزدیک آن ( مانند درگردان ، خروجی کارت اعتباری و … ) قرار می گیرد تا مبادله آغاز شود . NFC دامنه بسیار کوتاهی دارد که حدود ۱ تا ۲ اینچ است بنابراین در حالی که یک تکنولوژی بدون تماس نامیده می شود محدوده آن اینقدر کوتاه است که گوشی یا کارت معمولا در مقابل دستگاه خواننده ضربه زده می شود تا مبادله بطور مطمئن صورت گیرد . از NFC اغلب برای مبادلات مالی استفاده می شود و جایگزینی برای وارد کردن کارت پلاستیکی است که بدین روش مانند کارت اعتباری ، کارت دبیت ، جواز عبور یا هر نوع کارت اعتباری دیگر بکار گرفته می شود . از آن همچنین برای تایید استفاده می شود ( مانند شناسه کارمند برای ورود به ساختمان اداره ) . از NFC می توان برای تسهیل تنظیم پروتکل های بی سیم با محدوده طولانی تر نیز استفاده کرد . در این بخش ، تماس دو دستگاه NFC با یکدیگر ممکن است آنها را برای بلوتوث یا تایید یک دستگاه برای شبکه Wi-Fi متناسب سازد . این حقیقت که دو دستگاه باید در تماس باشند مانند یک مجوز فیزیکی عمل می کند و جایگزین رمز یا سایر تاییدهای دستی می شود که معمولا موردنیاز است . تراشه های NFC موجود در کارت های پلاستیکی معمولا تک منظوره هستند اگرچه گوشی های مدرن با قابلیت NFC می توانند از کاربردهای جدید با به روز رسانی نرم افزار پشتیبانی کنند ( مانند دانلود یک نرم افزار جدید جاوا با قابلیت NFC ) . در این طریق دستگاهی که دارای قابلیت NFC است می تواند جایگزین کارایی یک کیف پول الکترونیک شامل کارت های اعتباری ، دبیت ، رمزهای عبور و شناسه کمپانی شود . NFC در دامنه فرکانس ۱۳٫۵۶ مگاهرتز فعالیت می کند . یک استاندارد صنعت برای NFC وجود دارد که توسط تمامی سازندگان مطرح موبایل پشتیبانی می شود و با میلیون ها سیستم کارت بدون تماس که در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرد ، سازگار است . اگرچه تکنولوژی NFC در ارتباط با RFID است اما با آن یکسان نیست . برچسب های RFID را می توان از فاصله چند فوت خواند اما در مورد کارت های NFC چنین نیست .